Op tour door Bali

We besluiten na deze drukke dagen om ons vanmiddag eens lekker te laten verwennen met een full body massage. We laten ons een uur masseren. Ik droom ondertussen een beetje weg en houd mijn ogen dicht. En dat allemaal voor nog geen 4 euro!! We douchen in de salon en rijden door naar Kuta. Dit is het Benidorm van Bali. We gaan eten bij een foodcourt. Dat is een soort van pleintje omringt met verschillende eetgelegenheden waar je van elk tentje een gerechtje kan bestellen. Alleen het kiezen is weer een probleem.Ik bestel uiteindelijk noodles met scampies. De keuze was weer goed.
We lopen naar de winkel waar ze crocs verkopen en we nemen alle 3 een paar met dezelfde kleur maar ander model. We drinken nog een lekker bakkie cappucino bij de Starbucks en gaan op huis aan. Het was vandaag een lange dag.

Dinsdag 29 April

Ellen en ik fietsen naar het centrum van Sanur om eens lekker aan het strand te gaan liggen.
Niet te geloven maar het lukt ons in 1 keer!! We liggen amper of we laten ons al manicuren en pedicuren. Het heeft wel wat om dat op het strand te laten doen onder het genot van een vers vruchtensapje. Made, zoals het meisje heet, maakt echt kleine kunstwerkjes op onze nagels.
Van zwemmen en lezen komt ondertussen weer niks. We zijn al ruime tijd onderweg en we hebben nog geen boek in kunnen kijken.
De fietsen moeten terug en Marischa wacht ons bij het verhuurbedrijf op. Nu gaat het mis. We verdwalen. We moeten haar weer verschillende keren bellen om de weg te vinden.
We frissen ons thuis op want we zijn uitgenodigd om te komen eten bij Christine, de collega van Marischa en onze gids voor de meerdaagse tour die we gaan maken. Ze leidt ons eerst rond over de kampung waar ze woont. Jeetje! Hier schrik ik toch van. Vol trots laat een man zijn huisje zien. Ik wil hier mijn fiets nog niet neerzetten. Het is niet meer dan een heel klein kamertje met een dun matras waar de vloer nat wordt als het regent. De vader van dit gezin maakt prachtige draken vliegers om wat bij te verdienen. Ik bestel er dan ook een bij hem.
We zien het sanitaire gedeelte waar meerdere gezinnen gebruik van maken. Nou, het longhouse waar we waren was er luxe bij!
Water word nog uit een put gehaald om te douchen en het toilet te gebruiken. Niet te geloven.
We lopen verder door de Kampung en overal worden we allervriendelijkst begroet en ook al hebben ze niks ze zien er erg gelukkig uit.
We lopen door en komen aan bij een hele groep mannen die zich aan het voorbereiden zijn voor het hanengevecht. We zien hoe flinke messen aan de poten van de hanen worden gebonden. De mannen bieden geld op de haan waarvan ze denken dat die gaat winnen. We kijken tussen de benen van de mannen door als het gevecht begonnen is want we hoeven hier niet echt met de neus bovenop te zitten. Normaal is dit een mannen aangelegenheid.
Als we terugkeren eten we in de tuin van Christine.

Woensdag 30 april

Vandaag gaan Ellen en ik 25 kilometer mountainbiken door de rijstvelden en langs dorpjes waar de kinderen naar ons zwaaien. Het was echt super.
Vanavond blijven we thuis want morgen begint onze meerdaagse tocht met Christine.

Donderdag 1 mei.

We rijden richting Noorden naar Munduk. We bekijken onderweg nog een schooltje en de Ulun Danau tempel. We rijden langs de meren Buyan en Tambligan door naar onze overnachtingsplaats. Het verblijf voor vannacht is een houten huisje op palen. Jammer dat Ellen geen man is want het ziet er superromantisch uit.
Als we zitten te lunchen in het restaurant hier begint het te regenen. Het is een echte tropische bui.
We gaan op ons balkonnetje genieten van het uitzicht over de rijstvelden.
Als de regen gestopt is gaan we met de auto op verkenning over de smalste weggetjes. De regen heeft goed toegeslagen. Hele stukken weg zijn gewoon weggeslagen en we rijden dan ook hele stukken door het water.

Vrijdag 2 mei
Vandaag gaan we logeren in Permuteran in het Aneka Bagus hotel. Onderweg hier naar toe doen we nog een lokale markt aan. Volgens mij is hier nog nooit een blanke geweest want we zijn hier zelf een bezienswaardigheid.
We checken in bij ons hotel en vertrekken naar Menjangan Islands om daar te gaan snorkelen
in het nationale park van Bali Barat wat in West Bali ligt.
We huren hier een bootje en bestellen nasi goreng die we in een box meekrijgen. De gids die met ons meegaat zegt na een half uurtje varen ons klaar te maken om te gaan snorkelen. We zwemmen echt rond in het aquarium. Zoiets prachtigs heb ik nog nooit gezien. Egypte is er niks bij! De mooiste koralen en vissen. De gids houdt ons allebei aan een hand vast en laat ons echt van alles zien en aanraken. Op het strand eten we onze meegenomen lunch.
We varen terug en ineens word onze gids erg opgewonden. Hij spot een Walvishaai. Wij zien hem ook nu maar helaas zijn we te laat om hem op de gevoelige plaat vast te leggen.
Cristine heeft vanavond voor ons gereserveerd bij een lokaal restaurantje waar ze vast vis heeft besteld en een biertje Bintang. De vis is zo spicy dat mijn lippen in de fik staan. Ellen en Cristine hebben vreselijke lol want ik krijg het brandje in mijn mond niet geblust. Volgens mij hebben ze een geintje met me uitgehaald.

Zaterdag 3 Mei

We rijden iets na achten richting Amed via de Noordelijke kustweg naar ons volgende overnachtings- adres. Het is een lange rit. Als we aankomen regelt Christine voor ons mannetjes die rondrijden op brommertaxi’s. Dit gedeelte van Bali is erg arm en we willen hier een bergdorpje bezoeken om de kinderen schriftjes, stiften en snoep te brengen. De jongen waar ik bij achterop zit heeft niet eens schoenen aan zijn voeten. We rijden via een smal weggetje naar boven en stoppen onderweg om wat uit de delen. Het lijkt of sommige echt voor het eerst een blanke zien. Ellen verbrandt zich flink aan de knalpot met afstappen. Omdat we niks bij ons hebben tapt een van de jongens benzine af en gooit dit erover heen om de wond te koelen. Het helpt ook nog. Nu kunnen we verder naar een hoger gelegen huisje waar een meisje met een baby van een paar weken op haar arm ons op staat te wachten. Sommige kinderen blijven op afstand en beginnen te huilen. Die vinden dat vreemde bezoek maar niks. We lopen terug en komen de kinderen tegen die we eerder al wat gegeven hadden. Alleen nu zijn het er veel meer want de tamtam gaat hier natuurlijk ook snel. Natuurlijk maken we deze kinderen ook blij want we hebben meer dan genoeg bij ons. Het is zo leuk om te doen want deze kinderen zijn zo blij en zwaaien ons allemaal uit als we weer weggaan. Het was echt een hele belevenis!!

Groetjes van Margaatje en Elleke