Vervolg van onze tour door Indonesie

Zondag 4 Mei,

Vandaag rijden we richting Ubud. Het is weer een lange tocht van zeker 4 uur. Onderweg stoppen we bij een markt en kopen daar wat fruit en lekkernijen.
Onderweg stoppen we bij een rijstveld om foto’s te maken. De mensen zijn allervriendelijkst en vinden het leuk dat we een kijkje nemen. Als bedankje geven we ze de lekkernijen die we net eerder op de markt gekocht hadden.
We besluiten als we in Ubud zijn naar de dokter te gaan om naar Ellen haar brandwond te laten kijken. Het was vanmorgen een flinke blaar geworden en bij de rijstvelden heeft ze hem nu open gestoten dus lijkt het ons slimmer om er naar te laten kijken.
We checken in in het Pertiwi hotel en rijden door naar de dokter. Hij maakt de wond goed schoon en doet en een watervaste pleister op. We gaan nu terug naar het hotel. Christine neemt hier afscheid van ons en Marischa neemt haar plaats over.
We hebben 2 kamers langs elkaar, Marischa en ik delen een 2 persoonsbed en Ellen heeft een kamer voor zich alleen. Samen delen we de veranda die uitkijkt op de tuin en vijver.
We gaan vanmiddag nog even naar de markt. Meteen komen de verkopers op ons af en proberen hun waar aan ons te slijten. We kijken ons ogen uit en weten niet wat te kopen zoveel aanbod is er.
We gaan hierna naar de rand van Ubud lekker eten en nemen een zwarte rijstpudding toe als toetje.
Ik wist niet eens dat zwarte rijst bestond maar het smaakte ons goed.

Maandag 5 Mei

Vandaag gaan Marischa en ik Raften. Ellen blijft uit voorzichtigheid liever thuis.
Bij aankomst krijgen we een trendy lifejacket aan met bijpassende helm. Marischa en ik zitten met twee Japanners in de boot en de gids.
Ik vraag aan hem wat de veiligste plek is om te gaan zitten. Dit had ik beter niet kunnen doen want nu werd ik het doelwit van zijn plagerijen. Maar ik ging daar lekker in mee en we hadden dolle pret.
We raften over de rivier waar we de lokalen zichzelf zien wassen en de was zien doen. De omgeving is heel groen. Een paar keer komen we vast te zitten en we knallen echt vele malen tegen rotsblokken aan. De tocht is 14 km lang. Even vergaat me het lachen als we bij een dam aankomen. We worden goed geïnstrueerd hoe te gaan zitten met het hier naar beneden gaan. Ik vind het maar niks maar ik houd me groot! Het loopt allemaal goed af en het was nog leuk ook! Schrik voor niks dus.
We raften door naar het eindpunt waar we ons hongerig op de lunch storten.

We zijn terug bij Ellen in het hotel en besluiten om vanmiddag naar het Monkey forest te lopen om aapjes te gaan kijken.
Het stikt hier echt van de Makaken. Een probeert nog mijn sleutelhanger van mijn tas te stelen.
We lopen door en komen bij een tempel waar net een ceremonie aan de gang is. Je ziet de mooist geklede Balinezen waarbij de vrouwen torenhoge offers van fruit op hun hoofd mee dragen.
Onderweg eten we wat en kopen we kaartjes voor een dansvoorstelling van de Barongdans. We lopen richting de plek waar het gehouden word als er ineens twee jongens op een Scooter ons manen te stoppen. Het blijken de verkopers van de kaartjes te zijn die ons zeggen dat de voorstelling geannuleerd is. We ruilen de kaartjes om voor een andere dans.
Het is echt prachtig. Mooie dansen met nog mooiere kostuums. Na afloop mogen we met het dansgezelschap op de foto.

Dinsdag 6 Mei,

Vandaag gaan we met zijn 3en het olifantenpark bezoeken.
Direct bij aankomst worden we al meteen op een olifant gezet. Ik zit in mijn eentje op Lopi een vrouwtjesolifant van 20 jaar oud. Ellen en Maris hebben Boris een mannetje van 23 toegewezen gekregen. Het is echt een hele ervaring om op deze beesten te zitten. Na een rit van een half uur mogen Boris en Lopi zich afkoelen in het water met ons op de rug. Hierna mogen we ze voeren en foto’s maken. Dit deden de verzorgers zo leuk dat ik ze vanaf hier nog een compliment wil geven.
Ik zal hiervan een foto op de site plaatsten.
We wonen nog een voorstelling bij waar bij toeval de olifanten waar wij op gereden hadden de hoofdrol spelen.

Woensdag 7 Mei

We worden vandaag om 7 uur opgehaald om naar Benoa te gaan om daar op te stappen op de Gili cat om ons naar een van de drie Gili islands te brengen. Wij gaan naar de grootste. Trawangan.
We stappen in op een soort speedboot. Alleen hebben we de pech dat na een half uur varen we pech krijgen en terug moeten naar de haven. Helaas kunnen ze hem niet repareren en worden we met bussen vervoerd naar Padangbai wat een uur verderop ligt.
Vandaag gaat dus alles mis want ook hier zijn problemen. We kunnen hier pas om half 2 met de boot mee. Daar gaat ons dagje Gili islands.
We krijgen een lunch aangeboden om het leed te verzachten. Marischa neemt hier geen genoegen mee en slaat aan het bellen. Ze eist geld terug van de maatschappij en krijgt het voor elkaar om de helft vergoed te krijgen.
We zetten onze vliegticket om naar een dag later zodat we toch nog van het eiland kunnen gaan genieten.
Eindelijk is het zover en kunnen we vertrekken. Jeetje, deze toch lijkt wel een eeuwigdurende kermisattractie. Zo wild dat we zweven en telkens met harde klappen op het water terechtkomen. Wat zijn we blij dat we voor de terugweg een vliegticket geboekt hebben.
We worden met een klein bootje aan wal gezet waar we nog net duizenden hele kleine vliegende visjes zien die boven het water uit springen.
Het strand is wit en het water glas helder.
We zoeken zelf een overnachting adres en verkennen het eiland. In een achteraf steegje bezoeken we nog een dokter om naar de wond van Ellen te laten kijken. De dokter verontschuldigd zich voor zijn klein praktijkje. Ellen haalt het verband eraf en maris en ik kijken toe en durven geen adem te halen. Het zit wat vastgeplakt. Ellen houdt zich groot. Ik had niet graag in haar plaats daar gezeten. Gelukkig ben ik er goed vanaf gekomen. De wond ziet er verder goed uit en hij wenst ons een fijne vakantie en laat ons uit zonder geld te vragen. Dus onze conclusie is dat dus niet allen dokters in het buitenland aan toeristen willen verdienen!!
We vinden een heerlijke plek midden op het zandstrand waar we Mexicaans eten.
Er waait een heerlijk briesje. Dit is echt vakantie!

Donderdag 8 mei,

We huren een fiets en rijden naar het einde van het Eiland. Aangezien dit Eiland niet langer als 3 km is zijn we er zo. We vinden een superplek op het strand en brengen hier de hele dag door met lekker lezen, zwemmen en wat snorkelen.
Ik zie hier vissen genoeg maar het kan niet tippen aan waar we met Christine zijn geweest.

Morgen gaan we met de boot naar Lombok.

Groetjes,

Marga, Ellen en Marischa